Hayatın İçinden

     Bazen hayatın ne kadar zor olduğunu düşündünüz mü?Çevrenize baktığınızda büyük bir kalabalık fakat siz bu kalabalık içinde ne kadar da yalnız olduğunuzu hiç hissettiniz mi?Eviniz kalabalık ama siz evinizde yalnız olduğunuzu düşündünüz mü?
     Zaman hızlı geçiyor ve siz hala bu ve bunun gibi bir çok soruyu kafanızda yanıtlamaya hatta yanıtları çevrenizde aramaya çalışırız.Bazılarına göre bu arayış boş anlamsız gelebilir.Ama bu sorulara bir
cevap bulamazsanız sonunuz zihinsel bir hezimet olabilir.Daha sonrası yani ileri durumdaki vaka sinir krizleri ve aşırı duygusal hezimet.

İnsanlar genellikle çevredeki olaylara gözleri açık olduğu halde duyarsız ve görmezden gelirler.Bu hayatımızda herşey'in normal ve düzgün olduğunu göstermemektedir.Aslında ne kadar çok problem ve sorunun bizleri beklediğinin habercisidir.Gerçekle yüzleşmek istemeyen insanlar genelde hem kendilerine hemde başkalarına kendilerininde inanmayacağı bu hayat yalanını söylerler.Bizler mantığı olan doğru ve yanlışı bilen insanlar olarak böyle insanların sözüne inanmadan gerçeklerle yüzleşmemiz lazım.

     Hayat zor bu gerçeği unutmamamız lazım ve hayatı reel olarak gözlemlememiz,daha sonra bu gözlemimizi hayatımıza empoze ederek düzenlememiz gerekir.Zor olan yaşamak mı yoksa onu doğru bir şekilde yaşamak mıdır bunu ilk önce kendimiz bilmemiz gerekli.Kötü olan herşey gibi iyi olan hayat çizgimizi en olağan sınırda tutmalıyız.

      Sevgi içimizde olmalı ki hayata ve insanlara bakış açımız sağlam olsun.Kendimizi duvarlar arasında sıkıştırmamak çok önemli.Ne kadar çevremize karşı duyarlı bir birey olursa o kadar hayatın anlamına yakınız demektir.Çevreme baktığımda ben genelde günümüzde duvar yerini almış olan telefonları akabinde bilgisayarları söyleyebilirim.Bazen insanlar yürürken bile bu teknolojiyi kullandıklarında çevrelerindeki olan biteni görmüyorlar.Tamam kabul ediyorum teknoloji güzel fakat beni çevremden hayattan uzaklaştıracak kadar etkilemiyor.Teknolojiyi yerinde zamanında kullanmaya lütfen özen gösterelim.

     

      Kendimizi duvar ve duvar vazifesini üstlenen her türlü işlerden uzak tutmalıyız ki psikolojik olarak daima zinde olalım.Bakın o zaman hayat size kelek yerine meyve veriyor mu vermiyor mu ?  Tabi bazı istisnalar hariç hayat çile yerine size sevdiğiniz güzel renkli bir kazak sunacaktır.Sözümüzü fazla uzatmak istemiyorum.Kısa olarak duyarlı bir insan olmanın temeli önce kendimize daha sonra çevremize daha duyarlı daha yaklaşımcı olmalıyız.Mutlu olmak istiyorsak insanca yaşayalım ve yaşatalım.Bir daha ki yazımızda görüşmek üzere esen kalın ....